

Vagitus infantumque animae flentēs = vagitus animārum flentium (Conington). vāgītus: regularly of the “wail of infants” (Page). Here he meets Dido, and in vain tries to obtain her forgiveness (Frieze).Ĭontinuō: immediately on leaving the bank (Conington). Aeneas next arrives at the fields of mourning ( lugentēs campī), where dwell the shades of such as have in any way come to an untimely end on account of love. Prōsequitur lacrimīs longē et miserātur euntem.

Nec minus Aenēās cāsū percussus inīquō 475 Respondet cūrīs aequatque Sychaeus amōrem. In nemus umbriferum, coniūnx ubi prīstinus illī Tandem corripuit sēsē atque inimīca refūgit Quam sī dūra silex aut stet Marpēsia cautēs. Nec magis inceptō vultum sermōne movētur 470

Lēnībat dictīs animum lacrimāsque ciēbat. Quem fugis? Extrēmum fātō quod tē adloquor hoc est.' Siste gradum tēque aspectū nē subtrahe nostrō. Hunc tantum tibi mē discessū ferre dolōrem. Per loca senta sitū cōgunt noctemque profundam, Sed mē iussa deum, quae nunc hās īre per umbrās, Per superōs et sī qua fidēs tellūre sub īmā est, Vēnerat exstīnctam ferrōque extrēma secūtam?įūneris heu tibi causa fuī? Per sīdera iūrō, Ut prīmum iūxtā stetit agnōvitque per umbrāsĪut videt aut vīdisse putat per nūbila lūnam,ĭēmīsit lacrimās dulcīque adfātus amōre est: 455 Inter quās Phoenissa recēns ā vulnere Dīdō 450Įrrābat silvā in magnā quam Trōïus hērōs Rūrsus et in veterem fātō revolūta figūram. It comes et iuvenis quondam, nunc fēmina, Caeneus Hīs Phaedram Procrinque locīs maestamque Eriphӯlēn 445Ĭrūdēlis nātī mōnstrantem vulnera cernit, Silva tegit cūrae nōn ipsā in morte relinquunt. Nec procul hinc partem fūsī mōnstrantur in omnem 440 Nunc et pauperiem et dūrōs perferre labōrēs!įās obstat, trīstisque palūs inamābilis undaeĪlligat et noviēs Styx interfūsa coercet. Īnsontēs peperēre manū lūcemque perōsī 435 Proxima deinde tenent maestī loca, quī sibi lētum Quaesītor Mīnōs urnam movet ille silentumĬōnsiliumque vocat vītāsque et crīmina discit. Nec vērō hae sine sorte datae, sine iūdice, sēdēs: Quōs dulcis vītae exsortēs et ab ūbere raptōsĪbstulit ātra diēs et fūnere mersit acerbō Īnfantumque animae flentēs, in līmine prīmō
